Ik denk dat ik er mag van uitgaan dat ongeveer iedereen, die iets met traditionele folk vn over het Kanaal heeft, intussen wel weet wat een cèilidh is. Voor wie nu met ogen als vraagtekens zit: het is de naam van het soort volksfeesten, zoals wij hier heel lang geleden de kermissen kenden, waar mensen uit het hele dorp bijeen komen om te eten, drinken, zingen en dansen op de tonen van vaak eeuwenoude muziekjes. Je hebt vooral in Ierland en in Schotland aardig wat bands, die in dat soort dingen gespecialiseerd zijn en deze hier komt , zoals de naam al aangeeft, uit het Schotse Glenfinnan, een piepklein dorp in de Highlands, in de buurt van het Loch Shiel.

De vier bandleden zijn niet helemaal onbekend in folkmiddens: fiddler Iain MacFarlane was heel lang het gezicht van de succesvolle Blazin’ Fiddles, Zijn partner Ingrid Henderson is vooral als harpiste bekend -ze stond ergens aan het begin van de jaren ’90 zelfs nog op de affiche van Dranouter-, maar in deze Cèlidh-opstelling speelt ze piano. Iain MacMaster speelt de o zo belangrijke accordeon en is zowat de “MC” van het hele gebeuren, terwijl snarenman Colm O’Rua jarenlang hoge ogen gooide met de superroep Dàimh.

Een pak ervaring bijeen dus en dat is op deze nieuwe dansplaat -de derde van de band- erg goed te horen. U weet vast dat in de Schotse en Ierse folk men de gewoonte heeft om reeksen tunes of liedjes aan elkaar te koppelen en zo heb je hier die, volgens de teller op de hoes, dertien nummers, maar als je goed luistert -of de kleine lettertjes leest- kom je algauw aan een dikke dertig deuntjes in allerlei ritmes, van mars en wals over jig en reel, two- en three step. De vocale input is eerder beperkt te noemen, maar waar er gezongen wordt, hoor je meteen dat dat ook heel kundig gedaan wordt en zo krijg je, alles bijeen opgeteld, een kleine drie kwartier zorgeloos vertier op muzikaal verantwoorde wijze. Geloof me vrij: deze mensen kunnen spelen en het is verdomd lastig stilzitten, als deze muziek door de kamer galmt.

Pretentieloze feelgood traditionele volksmuziek, gespeeld door een club die in haar segment tot de absolute top behoort. Ik denk dat er weinig betere manieren zijn om (jonge) mensen voor altijd tot de folk te bekeren.

(Dani Heyvaert)